مقایسه فرایند سایشی شدگی در گونه های زبانی استان کرمان

پژوهش حاضر به بررسی فرایند سایشی­ شدگی (فرایند تضعیف) در 15 گونه­ ی زبانی استان کرمان از جمله بافت، بردسیر، بم، جیرفت، رابُر، رفسنجان، رودبار جنوب، زرند، سیرجان، شهربابک، کرمان، کهنوج، گلباف، گوغِر و میمند، بر اساس نظریه­ ی زایشی اختصاص دارد. نگارنده در جمع­ آوری داده­ ها از روش اَسنادی و مصاحبه استفاده کرده است. برخی از نتایج این پژوهش عبارتنداز: 1. در همه­ ی گونه­ های کرمانی انسدادی و دولبی /b/ به سایشی و لبی [v] در جایگاه­ های پایانی، میان دو واکه و به ندرت در جایگاه­ های آغازین واژه تبدیل شده است.2. همخوان /g/ فارسی در گونه­ های کرمانی اغلب در مجاورت با همخوان بی­واک و در جایگاه­ های پایانی و میان دو واکه به همخوان پیوسته­ ی [x] تبدیل شده است. 3. در برخی از گونه­ های کرمانی تیغ ه­ای و انسدادی /d/ در جایگاه­ های پایانی و میان دو واکه به تیغ ه­ای و سایشی [z] تبدیل شده است.